कोर्ट २

सीन १

(मोदी आणि अमित शहा एकत्र बसून विचार मंथन करीत आहेत. मोदींच्या चेहऱ्यावरून ते संतप्त असल्याचे लक्षात येते.)

मोदी – ही याचिका दाखल करून घेण्याची हिंमत तरी कशी झाली त्यांची?

शहा – त्यांचा नाईलाज झाला असावा. मोदी, म्हणजे तुम्ही, लवकरच भारताचा दौरा करणार असल्याचा एक विनोद व्हाट्सअॅप वर फिरत होता. व्हाट्सअॅप हल्ली सीरियसली घ्यावंच लागतं. व्हाट्सअॅप म्हणजे सामान्य माणसाचा आवाज. न्यायव्यवस्थेला त्याकडे दुर्लक्ष करता येत नाही.

मोदी – मग आता आपण काय करायचं?

शहा – तुम्ही काळजी करू नका. कोर्टात जज कोण असावा, त्यांनी कुठले प्रश्न विचारायचे, किती प्रश्न विचारायचे हे सगळं मी ठरवून देतो.

मोदी – ठीक आहे. कोर्टात मी कुठले कपडे घालायचे, हे डिझायनरशी बोलून ठरवून टाका.

(शहा मान हलवतात. मोदी निघतात)

सीन २

(कोर्ट. कोर्टात मोदी आरोपीच्या पिंजऱ्यात उभे आहेत. शहा पहिल्याच रांगेत बसून जातीने कामकाजावर लक्ष ठेवून आहेत.)

जज – तुमचं नाव काय?

(कोर्टात उपस्थित प्रेक्षकांकडे पाहून शहा इशारा करतात. काही प्रेक्षक एका स्वरांत मोदी…मोदी…मोदी… असा पुकारा करतात. मग बाकीचेही ताल धरतात आणि कोर्टरूम मोदींच्या जयजयकाराने भरून जाते)

मोदी – (उपस्थितांकडे बोट दाखवत) यांनी उत्तर दिलं तुमच्या प्रश्नाचं.

जज – आत्ता ज्यांनी इथे जयजयकार केला त्या सर्वांना ताबडतोब बाहेर काढा.

मोदी – ते जाणार नाहीत. मी जगात जिथे जिथे जातो, तिथे ते येतात आणि मी काही बोलण्याआधी माझ्या नावाचा जयजयकार करतात.

जज – त्यांचा येण्याजाण्याचा खर्च कोण करतं?

मोदी – हा प्रश्न विचारण्याचं ठरलं नव्हतं.

(जज शहांकडे पाहतात आण‌ि प्रश्न बदलतात.)

जज – तुम्ही ज्या देशाचे पंतप्रधान आहात, त्या देशात फारच कमी असता आणि इतरत्रच जास्त असता, असा आरोप आहे. यावर तुमचं काय म्हणणं आहे?

मोदी – (उपस्थितांकडे पाहून, एक हात उंचावून) भाईयो… बहनो

जज – तुम्ही इकडे पाहून बोला, माझ्याकडे. तुमच्या निवेदनाची सुरुवात तुम्हाला भाईयो… बहनो… अशी करता येणार नाही.

मोदी – पण, ते वाक्य म्हटल्याशिवाय मला पुढे बोलताच येत नाही…

जज – तरीही, माझ्याशी बोलताना तुम्हाला तसं म्हणता येणार नाही. मी एकटाच आहे नि पुरूष आहे.

मोदी – मी इथल्या सर्वांना उद्देशून बोललो.

जज – पण इथं मी म्हणजेच सर्व आहे.

(प्रेक्षकांमधून पुन्हा मोदी…मोदी…मोदी असा पुकारा होतो)

जज – आता हे पुन्हा कशाला?

मोदी – ते दर काही मिनिटांनी अशा घोषणा देत असतात.

जज – अशा स्थितीत कामकाज चालवणं कठीण आहे.

मोदी (घड्याळ पाहतात) – आणि माझीही आता फ्लाईटची वेळ झाली आहे. मी टोंगाला जाणार आहे.

जज – टांग्याने? का?

मोदी – टांग्याने नाही. टोंगा नावाच्या देशाला भेट देणार आहे मी.

जज – ठीक आहे. पुढची तारीख…

मोदी – मी कळवतो तुम्हाला.

सीन ३

(मोदी आणि शहा सोफ्यावर बसलेले आहेत)

शहा – उद्या तारीख दिली होती तुम्ही कोर्टाला. लक्षात आहे ना?

मोदी – गेल्या वेळेस मी कोर्टात लाल रंगाचा झब्बा आणि पांढरे जॅकेट घातले होते. पुन्हा तेच रंग नकोत. लक्षात ठेवा.

शहा – हो, सांगितले आहे.

मोदी – गेल्या वेळच्या जजने यादीत नसलेला प्रश्न विचारला होता.

शहा – हो, त्यामुळे आपण जज बदलला आहे.

सीन ४

(पुन्हा कोर्ट. कोर्टात पुन्हा मोदी आरोपीच्या पिंजऱ्यात उभे आहेत. शहा पहिल्याच रांगेत बसून पुन्हा जातीने कामकाजावर लक्ष ठेवून आहेत.)

जज – तुमचे नाव सांगण्याची गरज नाही. निवेदन सुरू करण्यापूर्वी तुम्ही उपस्थितांकडे पाहून, भाईयो…बहनो म्हणू शकता. कोर्टाची काही हरकत नाही.

मोदी – इथं अधूनमधून माझ्या नावाचा जयजयकारही होत राहील.

जज – ठीक आहे. त्यालाही कोर्टाची काही हरकत नाही. तुमचे आणखी काही म्हणणे आहे?

मोदी – आणखी काही नाही. तुम्ही ठरलेले प्रश्न विचारा आता.

जज – तुम्ही ज्या देशाचे पंतप्रधान आहात, त्या देशात फारच कमी असता आणि इतरत्रच जास्त असता असा आरोप आहे तुमच्यावर. यावर तुमचे काय म्हणणे आहे?

मोदी- (उपस्थितांकडे पाहून, एक हात उंचावून) भाईयो… बहनो

जज – (लेखनिकाकडे पाहून) हे सुरूवातीचं लिहू नका. (मोदींना) तुम्ही पुढे बोला..

मोदी – (जजकडे पाहून) असा आरोप कोणाचा आहे?

जज – (पुढ्यातला कागद वाचून दाखवतात) मोदी लवकरच भारताच्या दौऱ्यावर, असा विनोद व्हाट्सअॅप वर केला गेला. तो एकूण ३ कोटी ७४ लाख जणांनी एकमेकांना फॉरवर्ड केला. त्यापैकी १ कोटी ३ लाख लोकांनी तो वाचून, पाठविणाऱ्याला उत्तर म्हणून स्मायली पाठवली. ७० लाख लोकांनी उत्तरादाखल हा! हा…! असे शब्द पाठवले, तर १ कोटी लोकांनी…

मोदी – किती वेळ वाचणार आहात तुम्ही हे?

जज – तुम्हाला घाई असेल तर पुढच्या वेळी बघू…

मोदी – मला टोगोला जायचे आहे.

जज – गेल्या वेळेसच्या खटल्याचे कामकाज मी वाचले. तेव्हाही तुम्ही टोगोलाच गेला होतात…

मोदी – नाही. तेव्हा मी टोंगाला गेलो होतो. तो वेगळा देश आहे.

जज – असेल बुवा. तुम्ही तिथे कशासाठी चालला आहात?

मोदी – (शहांकडे पाहून) हा प्रश्न विचारायचे ठरले होते का?

शहा – (बसल्या जागेवरूनच) नाही.

मोदी – मग पुढची तारीख घ्या.

जज – प्रश्नातून प्रश्न निघत असतात.

मोदी – म्हणून तर प्रश्न आधी ठरवून दिले आहेत.

जज – ठीक आहे. ठरलेले विचारतो.

मोदी – आता नको. मी टोगोला जाऊन येतो. नंतर बघू.

(जज दिवे बंद करण्याचे आदेश देतात)

सीन ५

(जज साध्या कपड्यांत, एका कळकट्ट हॉटेलात बाकड्यावर बसून डुलक्या घेत आहेत. हाफ चड्डी, मळकट सदरा घातलेला हॉटेलमधला मुलगा येतो)

मुलगा – साब, गरमागरम फाफडा जलेबी लगावू क्या एक पिलेट?

(जजची झोपमोड होते. ते त्या मुलाच्या कानफटात मारतात… मुलगा गाल चोळत मालकाकडे जातो..)

(चित्रपट समाप्त)

कोर्ट – १ प्रमाणे कोर्ट – २ चा शेवटही आम्ही प्रेक्षकांना अंतर्मुख करायला लावणारा केला आहे. या शेवटाचे विविध अर्थ काय असू शकतात, या चित्रपटातून आम्हाला नेमके काय म्हणायचे आहे, यावर चर्चा झडतीलच. कोर्ट – १ प्रमाणेच हा