स्त्री बनून बघ…

तो बुध्द झाला
रात्री अपरात्री संसार सोडून
सत्य शोधत तो
बाहेर पडला. ..
बायको मुलाला त्यागुन
तो सिद्धार्थ बुद्ध झाला …..

….

तो भर लग्नाच्या मांडवातून
ना कुणाचा विचार
ना कसला आचार
निसटला मनासारखे करून
मनाच्या शोधात. ..
मनाचा अभ्यास करून
रामदास स्वामी झाला. …

तो संसार उघडय़ावर
सोडून वाऱ्या सारखा
बिनधास्त निगड
वनात बसला
तासनतास
भजनात दंग होऊन
अंभग भजले आणि
तुकाराम महाराज झाला ……

तो पळाला कुरूपतेला
घाबरून
स्वरुपात येण्यासाठी
तुळस दारात उभी करून
तुलसीदास बनला. …..

कुणी विचारले नाही
काय झाले तीचे. .
जीची रात्र संपली नसेल
ती. ..?

जर ती गेली असती
सोडून रात्री अपरात्री
सत्य शोधत बुद्ध होण्यासाठी

जर ती सोडून गेली
असती मनाच्या शोधात
भर मांडवातून पळुन. ….

जर ती बसली असती
भजनात दंग होऊन
तर……!!!!

तर काय तिला
बुध्द, रामदास, तुकाराम …
बनू दिले असते
इतक्या सहज,
आणि स्विकारला असता

तिचा श्लोक?

तिचा अभंग?

तिचा संसार त्यागलेला
तो सत्याचा बोध?
………..
उलट समाजाने अग्नीपरिक्षा घेतली असती
एवढेच नव्हे, तर बहिष्कृत ही केले असते ……
त्याकाळात ……

आजही म्हणावा तितका फरक पडला नाही …