बस ज़रा सा दिल टूटा है, और तो कोई बात नहीं..!

पण अशा एखाद्या क्षणी तिच्या मनात काय सलतंय याचा थांगपत्ताच लागायचा नाही.. अनेकदा तिच्या अंगावर निळसर रंगाचे कपडे पाहून दुकानात जरा “तिला हा निळा कुर्ता घे..” असं प्रेमानं म्हणावं तर ती अबोलच होऊन जायची.. तिच्या आवडीचं रेस्टॉरंट लक्षात ठेवून “तिथं जाऊयात का?” असं आवर्जून विचारावं तर ती गप्पच होऊन जायची. दुखावल्याचे भाव तिच्या डोळ्यात उमटायचे. आत्ताही “चाफा आवडतो का” एवढ्या साध्या प्रश्नाचं उत्तर तिला त्रास देऊन गेल्याचं तिच्या चेहर््या वर उमटलं..

ती : “चाफा आवडतो का?” या त्याच्या प्रश्नाचं उत्तर देणं किती सोपं होतं.. पण “यानं” असं काही विचारलं तर मला “तो” आठवतो. दोन वर्षं झाली आता ते नातं संपून.. पण आजही “तुला छान दिसेल हा रंग” म्हणत त्यानं तेव्हा आणलेली साडी आठवते. “तुला आवडेल हे” .. असं म्हणत व्हॉटसअॅपवर पाठवलेलं गाणं आठवतं.. “तुला एका खास ठिकाणी जेवायला नेतो… तुला आवडेल तिथली टेस्ट” .. असं म्हणत एका रविवारी त्यानं नेलेलं रेस्टॉरंट आठवतं.. रोजच तासनतास त्यांचे फोन चालायचे.. इतकं मनापासून यापूर्वी ती कोणाशी कधी बोलली नव्हती.

पण मग एके दिवशी तो सहजच म्हणाला, “आजतागायत मी तुला इतक्यावेळा फोन केले”.. दुसर््या एका संवादात त्यानं “इतक्या वेळा साड्या दिल्या”..असं सहजच बोलून दाखवलं. इतकंच नव्हे तर त्यानं तिला “व्हॉटसअॅपवर किती गाणी पाठवली” याचीही नोंद होती त्याच्याकडे.. नंतर मग सारखं इतकं आणि तितकं चालू झालं.. ती सावध झाली. त्यापेक्षा जास्त कोमेजून गेली.

असं मोजमाप त्याच्या मनात असेल हे तिच्या खिजगणतीतही नव्हतं.. मग संवाद बिनसत आणि संपत गेले.. सगळ्याचंच मोजमाप होतंय अशा विचारानं तिच्या उत्स्फूर्त वागण्याबोलण्याला एक लगामच बसला.. सावकाशपणे ते नातं तक्रार आणि भांडण न होता विझत गेलं.. “कोई शिकवा भी नही, कोई शिकायत भी नही, और हमें तुमसे वह पहलीसी मुहब्बत भी नाही..” हे जाणवत गेलं..