२०० : हल्ला हो – पाहायलाच पाहिजे असा चित्रपट.

या सिनेमातील एक वाक्य.. “पुस्तकी व्यवस्था आणि समाजातील व्यवस्था ही वेगळी असते.” परवा एका केंद्रीय मंत्र्याने उच्चारलेले वाक्य आपल्या लक्षात असेल “मी काही सामान्य माणूस आहे का?” यातूनच या व्यवस्थेची मर्यादा स्पष्ट होते. श्रीमंतांसाठी पायघड्या घालणारी ही व्यवस्था व्यक्ती गरीब असेल तर तिच्यासाठी राबली जात नाही. त्यात ती व्यक्ती गरीब दलीत असेल तर… आणि त्यात गरीब दलीत स्त्री असेल तर..विचारायलाच नको.

डिसेंबर २०१९ मध्ये आपण एक बातमी वाचली असेल. बलात्कार करून हत्या करण्याचा आरोप असलेल्या चार गुन्हेगारांना तेलंगणा पोलिसांनी चकमकीत ठार केले. त्या पोलीस निरीक्षकाचा शूर, बहादूर म्हणून सत्कार देखील करण्यात आला. त्या वेळी एक महत्त्वाच्या मुद्द्यावर चर्चा झाली होती. बलात्कारासारखा गुन्हा असेल तर जनतेच्या भावना संवेदनशील असतात. मात्र लोकांना आवडेल अशा प्रकारे कायदा हातात घेणे प्रचलित न्यायप्रक्रियेला पर्याय होऊ शकत नाही.

या सिनेमात देखील पहिला अर्धा तास आपल्याला असेच वाटते. या वेळी अमोल पालेकर यांच्या पात्राकडून वदवली गेलेली वाक्ये आपल्याला पटतात. मात्र सिनेमा पुढे सरकत जातो.. त्या पात्राची घुसमट, पुस्तकातील आदर्शव्यवस्था समाजाच्या सर्व घटकांना न्याय देण्यास असमर्थ असल्याने पुढे स्वतःची तटस्थ भूमिका सोडून आरोपींच्या बाजूने उभे राहणे अपरिहार्य होते. नेहमी तटस्थ राहणारा समाजातील मध्यमवर्ग हा चित्रपट पाहताना घायाळ झाल्याशिवाय राहणार नाही. त्याच्या डोक्यात विचारांचे काहूर माजवणारा हा चित्रपट.

२० ऑगस्ट रोजी “झी ५ वर २०० : हल्ला हो” हा जबरदस्त चित्रपट प्रसिद्ध झाला आहे. बहुतेक कलाकार मराठी आहेत. अमोल पालेकर, उपेंद्र लिमये यांनी अपेक्षेप्रमाणे भूमिकेत जीव ओतला आहेच. पण रिंकू राजगुरू या चित्रपटात अभिनयाचा सुखद धक्का देते. दमदार कथानक आणि त्याचा योग्य वेग. अमोल पालेकर यांचे संवाद तर पुन्हा पुन्हा ऐकत राहावे असे लिहिले, सादर केले आहेत. संवेदनशिल विषय असून देखील दिग्दर्शकाने बटबटितपना बऱ्यापैकी टाळला आहे.